Staalstraat 95
1951 MA Velsen-Noord
Nederland

Zorg en duurzaamheid: Waarom we moeten stoppen met het verbranden van infectieus medisch afval
De zorgsector staat aan de vooravond van grote verduurzamingsopgaven. Ziekenhuizen, zorginstellingen en andere zorgaanbieders nemen steeds vaker maatregelen om hun CO₂-uitstoot te verminderen. Denk aan energiezuinige gebouwen, minder medicijnverspilling en circulaire inkoop. Maar op één belangrijk vlak blijven we hardnekkig vasthouden aan een achterhaalde praktijk: het verbranden van specifiek ziekenhuisafval (SZA).
Misvatting: “Verbranden is wettelijk verplicht”
Veel zorginstellingen denken dat het verbranden van SZA een wettelijke verplichting is. “Dat moet van de wet”, horen we vaak. Deze overtuiging is echter achterhaald. Ja, infectieus afval moet op veilige wijze worden verwerkt — maar dat betekent niet automatisch dat verbranding de enige of beste optie is. Tegenwoordig bestaan er duurzame alternatieven die volledig voldoen aan wet- en regelgeving. En belangrijker nog: deze alternatieven zijn beschikbaar, vergund én bewezen effectief.
Blue2Green: Duurzaam, schaalbaar en meetbaar
Blue2Green is de partij die laat zien dat het anders kan. Bij Blue2Green wordt specifiek ziekenhuisafval eerst veilig gedecontamineerd en vervolgens gerecycled. Dit betekent dat waardevolle materialen zoals plastics, metalen en zelfs de WIVA-vaten opnieuw worden ingezet — in plaats van vernietigd in een verbrandingsoven.
En ja, Blue2Green beschikt over de volledige vergunning om dit te mogen doen. Maar wat minstens zo belangrijk is: Blue2Green kan dit op schaal. Waar veel initiatieven binnen de zorg kleinschalige, gesubsidieerde proefprojecten betreffen van maximaal 50 ton per jaar, verwerkt Blue2Green op haar eerste locatie maar liefst 3.000 tot 4.500 ton per jaar. Dit maakt een wezenlijk verschil — en niet alleen op papier.
Wat deze schaal pas écht relevant maakt voor ziekenhuisdirecties, is dat Blue2Green concreet en transparant inzichtelijk maakt welke CO₂-reductie wordt gerealiseerd. Die gegevens zijn direct op te nemen in de duurzaamheidsrapportages van uw zorginstelling. Zo wordt zichtbaar welke bijdrage u levert aan de klimaatdoelen van de sector — en dat is meer dan een mooie bijvangst.
Wie bepaalt waar het afval heen gaat?
Vaak krijgen we de vraag: “Hebben jullie al contracten met zorginstellingen?” Maar de vraag die u als zorginstelling — als primaire ontdoener — zou moeten stellen is:
Met wie hebben wij nu een contract voor het ophalen van ons SZA? En waar gaat het afval daarna eigenlijk heen?
Veel instellingen laten die keuze over aan de transporteur of bemiddelaar (secundaire ontdoener). En zolang u als producent van het afval niet expliciet aangeeft dat u kiest voor hoogwaardige verwerking, is de kans groot dat het afval automatisch de verbrandingsroute volgt. Linksaf naar de oven — in plaats van rechtsaf naar recycling.
Begrijp de keten: uw verantwoordelijkheid als primaire ontdoener
Het is belangrijk om te begrijpen dat er meerdere schakels zijn in de afvalketen:
- Primaire ontdoener: de zorginstelling, die verantwoordelijk is voor het ontstaan van het afval.
- Secundaire ontdoener: de transporteur of bemiddelaar die het afval ophaalt.
- Verwerker: de partij die het afval daadwerkelijk verwerkt, via verbranding of recycling.
Als primaire ontdoener heeft u niet alleen de verantwoordelijkheid, maar ook het recht om te bepalen waar uw afval terechtkomt. Alleen door expliciet aan te geven dat u het SZA wilt laten verwerken bij een vergunde locatie zoals Blue2Green, voorkomt u dat recyclebare materialen alsnog eindigen in de verbrandingsoven.
De zorg moet nu keuzes maken
Verduurzaming is geen toekomstvisie meer, maar een actuele plicht. De middelen zijn er. De techniek is er. De vergunning is er. De capaciteit is er. En de impact is meetbaar.
Laten we stoppen met aannames, en starten met regie nemen. Want als we blijven doen wat we deden, blijven we krijgen wat we kregen.
